Vera e 2016-tës do të mbahet mend si vera më bosh në historinë shqiptare. Edhe kur ka qenë gjallë Skendërbeu me siguri do të ketë pasur më shumë aktivitete. E vetmja gjë që është ofruar ka qënë ardhja e Dua Lipës dhe kaq. Sigurisht ka qenë dhe Chris Brown, por me 3000 euro tavolina unë nuk do kisha shkuar edhe sikur të isha djali i çiftit hipotetik Adriatik Llalla dhe Ardian Fullani. Fakt është që nëse ka pasur një aktivitet artistik gjatë 2016-tës ai është dhe do të mbetet koncerti i grupit “Gjurmët” në Tiranë. Dhe zbulimi gjatë dhe pas atij koncerti ishte mahnitës. I provuam vetes e kujtdo që nuk kemi qenë të përgjëruar për tallava. Treguam që nuk ka nevojë për shalë e bythë që të quhet muzikë. Dhe zbuluam që dikur paskemi pas marrë vesh nga muzika. E preferuara ime nga ajo natë mbetet “Një grusht qershi”, e interpretuar nga Dren Abazi. Por shijet janë personale. Ajo çka është universale mbetet mungesa e një aktiviteti tjetër të ngjashëm. E një shfaqjeje shije dhe klasi kombëtar e shqiptar. Dhe ju lutem, mos m’i quani aktivitete ftesat e këngëtarëve nëpër mejhane plazhi. Apo më keq akoma kur i quajnë “turne”…hapu dhe’. Pjesëmarrja e frikshme në shifra te turneu i “Portokalli” apo “Maratona e Këngës” vërteton urinë e tmerrshme të publikut për art. Por ashtu si ndodh me ne barkderrët, nëse të merr shumë uria, nuk pyet më se çfarë ha. Unë jam tifoz i faktit që artistët dhe producentët duhet të bëjnë para. Madje milionerë po mundën. Por na servirni ndonjë gjë tamam, dhe jo fast food artistik. Paratë aty janë.
Sqarim: Gjithçka shkruhet më sipër, është qëndrim personal i gazetarit Flavio Qarri.
