“Çfarë mendimesh ju vijnë më shpesh kur jeni përballë detit?
Sot e gjeta veten mendueshëm përballë tij, mes pamjesh që m’i reflektonte deti, pamjet e gjithë gjërave që zoti m’i ka dhuruar sepse më ka dashur fort.
E dashuroj jetën me të gjithë intensitetin e saj, me uljet, ngritjet, momentet kur e ndjejmë veten të dobët dhe aty ku për aty Zoti na ngre me një dorë menjëherë.
E dashuroj natyrën sepse më sjell gjithë përgjigjet që i kërkojmë kur humbim në të përditshmen tonë në punë, duke nxituar për të kapur ritmin e çdo gjëje që ka sekondin e vetë të përcaktuar.
Por ndonjëherë sekondat kthehen prapë dhe ne këtë e harrojmë, harrojmë gjërat më me vlerë të jetës sonë, harrojmë sa shumë jemi të bekuar të kemi shëndetin e gjithë atyre që duam me zemër.
Jemi me fat të shohim një buzëqeshje, një perëndim, një përqafim… dhe imagjinoni sa fantastike kur jo vetëm mund t’i shohësh, por edhe t’i ndjesh!
Ka kaq shumë gjëra të bukura, ju duhet vetëm t’i kërkoni pak, t’i shijoni në qetësi, të gjitha me veten tuaj…
Pastaj çohuni dhe jetojeni gjithçka sikur të kishit marrë lajmin më të bukur të jetës suaj.
Vetëm sepse keni kuptuar se cili është çelsi i të qënurit i gëzuar, me dritën në mendje dhe në zemër”
