Dua t’ju pështyj të gjithëve. Dhe në fund do pështyj dhe veten. Ka një deformim serioz në shoqërinë tonë. Ka një aspekt dramatik që nuk funksionon. Robert Ndrenika është vigan. Por vigan i varfër. Ndonjë mut muti matrapaz pazarxhi i paaftë, por servil ka miliona. Ndonjë kabaretist dështak, por me kopilllëkun profesional bën hajër. Kam ende një ndjenjë të pafundme turpi nga televizori demode dhe i vjetër i Ndrenikës. Kam akoma më shumë turp nga dinjteti dhe integriteti që ai shfaq. Pasuria me e madhe e tij mesa duket është krenaria e një karriere të përkryer, e një figure të panjollosshme nga asnjë lloj balte. Por ne të gjithë si shoqëri jemi llum përderisa diamantet tona i mbajmë nëntokë dhe llumrat e gjithëfarëllojshëm i ngremë në piedestal. Ashtu siç kemi ministra që rrogën e parë në jetë e kanë marrë duke punuar si ministër!!! Thelbi i të keqes në shoqërinë tonë qëndron pikërisht te deformimi i rendit të pasurimit. Pse të mos jetë shumë i pasur Ndrenika. Janë shitur me mijëra dvd të filmave të tij. Janë parë me qindra-mijëra herë interpretimet. Pastaj habiteni pse vajzat prostituojnë, pastaj habiteni pse djemtë vjedhin e trafikojnë! Si mund ta bindësh dikë të arsimohet e të jetojë me nder kur sheh një madhështor të jetoj në mizerje ekselente! Si do i bindim fëmijët të arsimohen kur të vetmit shembuj suksesi janë rrugeçër të shquar dhe të diplomuar të papunë e mjeshtra të varfër? Ndoshta nuk mund ta krahasosh Robert Ndrenikën me Robert De Niron, por thjesht tregu ndryshon. Në tregun tonë të aktorëve, ai, kuotohet njësoj si De Niro. Për karrierën që ka pasur, për talentin, për sa ka ende për të dhënë dhe për personazhin që është! Dhe nuk po e shkruaj me mllef këtë tekst! Me neveri. Me neveri për komunitetin mediokër që jemi bërë! Me karagjozllëkun civil që na ka ngelur! Me talljen e mobiljeve të kohës së Enverit në shtëpinë e Robertit! Shkuan ca të rinj të Lri dhe ia pamë komodinën e “Misto Mames”. Robert De Niro ëshë më i pasur se shumë politikanë amerikanë. Robert Ndrenika është më i pasur se mitingashët e rretheve që mbijnë nëpër zyra sapo ndonjë parti merr pushtetin ose merr pjesë në koalicion. Urime, të na vijë turp të gjithëve. Por mos dilni nëpër kronika të qelbura lajmesh për varfërinë, për mungesën e dritave, për 1 milion halle e çmenduri kur nuk respektojmë dot as rendin natyral shoqëror dhe çka është e shenjtë nga Poli në Pol, puna dhe talenti!!!/revisawho.com
Sqarim: Gjithçka që shkruhet më sipër, është qëndrim personal i gazetarit Flavio Qarri.
