Zija mërzitet shumë për largimin e Jamanit dhe i lutet me lot në sy Seherit ta falë. Ai i thotë se Jaman çdo gjë e bëri për ta mbrojtur atë dhe është i pafajshëm. Seher e ngarkuar nga kjo situatë shkon të marrë këshillën e baba Arifit. Ajo i thotë se nuk di si t’i besojë më Jamanit dhe çfarë të bëjë në këtë situatë. Baba Arifi i kujton se dashuria kalon nëpër sprovat më të vështira duke ecur dorë për dore, duke qëndruar me njëri-tjetrin dhe duke e mbështetur njëri-tjetrin. Ajo përgjigjet se Jaman ishte i pari që ia lëshoi dorën dhe nuk i tha të vërtetën. Seher shprehet se Jaman i tha asaj gënjeshtrën më të tmerrshme, e bëri të besonte në të dhe e hodhi në errësirë. Baba Arif i thotë se ajo ka dy mundësi, ose të ecë së bashku dorë për dore ose të vazhdojë dhe të përpiqet të gjejë zgjidhjen e vetme. Ai e garanton për Jamanin duke i thënë se ai gjithmonë kërkonte rrugën për t’u kthyer tek ajo. Seherie pyet se çfarë të bëjë në këtë situatë dhe baba Arifi i përgjigjet se të dy pavarësisht se çfarë vuajnë së bashku, kanë aftësinë të shohin zemrat e njëri-tjetrit. Ai e këshillon të mos lejojë që dhimbja që ndjen t’i verbojë mendjen. Jaman takohet me miqtë e tij dhe këndon këngën për mallin.Seheri kthehet në shtëpi mes lotësh. Jaman kujtohet që ka harruar portofolin në shtëpi. Semra fillon të godasë Dujgun kur dëgjon se Jasemin ka vdekur. Ali e ndalon dhe thotë se Jasemin është gjallë. Testet e ADN-së dolën se trupi nuk ishte i Jasemin. Jaman kthehet në shtëpi për të marrë portofollin dhe gjen Seherin brenda duke qarë. Ai i thotë asaj të mos shqetësohet. Teksa Jaman fillon të largohet, Seher i thotë: Mos shko.
Jaman kthehet në shtëpi, Seher nuk e lë të shkojë, të hënën në “Amaneti”
