Ish-trajneri i Kombëtares, Xhani De Biazi gjithnjë e ka një sy e një vesh nga Shqipëria.
Ai ndjek me vëmendje gjithçka ndodh dhe sigurisht që kombëtarja kuqezi zë një vend të veçantë në kohën e tij.
Italiani në një intervistë për portalin “eduasportin.com” flet për gjithçka, që nga vizioni i tij për ekipin që zëvendësuesi i tij Kristian Panuçi do të ndërtojë, sa do të ndryshojë ajo nga Shqipëria e tij, çfarë e çmend nga shqiptarët si edhe për rritjen e talenteve në vend.
Ai nuk e përjashton mundësinë që të vijë në Elbasan në 2 shtator për të parë kuqezinjtë, por është e sigurt që do të kthehet sa herë të ketë zgjedhje. Sepse tani Shqipëria ka zënë vend në zemrën e tij.
Sa do të ndryshojë kombëtarja shqiptare tani që trajneri është Panuçi?
Besoj se çdo trajner ka idetë e veta dhe kjo është mënyra e duhur për të menaxhuar skuadrën dhe grupin. Kështu që edhe Kristiani do të përpiqet që të sjellë idetë e veta, por edhe do të kërkojë që të marrë edhe atë të mirë që ky grup ka bërë në këto vite.
Kur mendoni se do të shikohen ndryshimet të ekipit tuaj nga ai i Panuçit?
Për të ndryshuar, në futboll duhet kohë për të punuar brenda dhe jashtë fushës. Problemi i vërtetë është që të kërkohet të përmirësohet ekipi në kohën më të vogël të mundshme.
Trajneri i ri ishte në Zvicër për të takuar Taulant Xhakën, me të cilin ju keni pasur mosmarrëveshje, por futbollisti nuk e takoi. Përkundrazi, e la që të priste. A keni një koment në lidhje me këtë?
Nuk kam koment.
Për çfarë lloj futbollisti ka nevojë më shumë kombëtarja shqiptare në këto momente?
Unë mendoj se për momentin, kombëtarja duhet që të qëndrojë një skuadër. Nuk ka nevojë për një futbollist specifik. Nëse do të ishte një yll në fushë, atëherë do të ishte më mirë. Por ajo që duhet të qëndrojë brenda përfaqësueses, është dëshira e të gjithëve për të bërë një skuadër, të ndihmojnë trajnerin e ri, duke filluar nga mosbërja e krahasimeve ose të mendojnë që në fillim veprohej në një tjetër mënyrë.
Secili lojtar duhet të bëjë që të flitet për të dhe të përpiqet që të japë gjithçka, luan apo nuk luan.
A duhet të shqetësohemi që në kampionatin shqiptar nuk ka më talente për kombëtaren?
Çfarë mund të bëhet?
Nuk ka pse të shqetësohemi, por duhet që të punohet edhe në klube, duke mëshuar në rritjen e vazhdueshme dhe graduale të të gjithë përbërësve të futbollit të të rinjve.
Shqipëria i ka mundësitë që të rrisë brenda kufijve të vet shumë futbollistë, por është e nevojshme që të ketë “formues” të një niveli të lartë, të mirëpaguar, që mund të ndihmojnë të rinjtë që të bëjnë përpara dhe të maturohen gradualisht.
Kush është futbollisti i huaj që ju do të donit të ishte shqiptar për ta marrë në kombëtare?
Ta thuash në ditët e sotme, nuk ka kuptim.. sot duhet që të pyesni Kristianin. (qesh)
Çfarë do të thotë për ju të keni qenë trajneri i kombëtares shqiptare?
Të kem pasur një përgjegjësi të madhe, por edhe një nder të madh. Për mua ka qenë një sfidë me veten time më përpara, më pas kundër një mentaliteti që na donte gjithmonë humbës…
Ku do t’ju shikojmë në të ardhmen e afërt? Ka pasur shumë zëra në lidhje me këtë…
Kush mund ta thotë? Shpresoj që të gjej një klub ose një kombëtare tjetër që dëshiron të besojë në mënyrën time të të punuarit dhe më jep ndihmën për të realizuar një projekt të mirë.
Kur do të riktheheni këtu në Shqipëri?
Nëse do të jem i lirë, do të jem për ndeshjet kundër Lihtenshtejnit dhe Maqedonisë.
Apo mos ndoshta kur të mbahen sërish zgjedhjet e reja?
Po pse jo? Ruaj gjithnjë një lidhje të fortë me Shqipërinë, do të bëj tifozllëk gjithmonë për kombëtaren tonë, por do të ndjek edhe aktualitetin dhe çështjet e lidhura me politikë në kuptimin më të gjerë të fjalës.
Cili është vesi që ju keni marrë nga shqiptarët?
Nuk besoj se kam marrë vese në këto vite, gjithmonë kam ruajtur mënyrën time të të qenit. I kujdesshëm në zhvillimin e punës sime me sinqeritet dhe impenjim të vazhdueshëm, duke kërkuar edhe mënyrën për të transferuar mendimin tim te personat dhe te futbollistët, me të cilët unë kisha raporte miqësie apo pune.
Çfarë nuk ju pëlqen këtu në Shqipëri?
Një gjë që më ka çmendur gjithmonë është humbja e kohës kot. Unë gjithmonë kam luftuar për ta ndryshuar këtë gjë, që bën pjesë të një farë mentaliteti ku “nga shteti varet gjithçka…”
