Nga Todd Baratz
Dashuria me shikim të parë është një teori që duket sikur ka dalë drejtpërdrejt nga një komeditë romantike. Një fantazi e vërtetë. Tingëllon si diçka që shumica prej nesh thellë-thellë e duan. Kush nuk do të donte të ndeshte shikimin e një të huaji atje në mes të një dhome të mbushur me njerëz dhe të kuptonte në atë moment se ai është “I duhuri?
Kur njerëzit flasin për dashurinë me shikim të parë, zakonisht i referohen një ndjenje të menjëhershme, të tërheqjes dhe kimisë. Fishekzjarre, flutura në stomak, një simfoni që luan brenda nesh. Dhe ndërsa kjo ndjesi mund të duket euforike dhe magjepsëse, nuk është dashuri. Ajo që ndodh në këto momente zakonisht flet më shumë për ne sesa për personin tjetër.
Së pari, le të analizojmë çfarë ndiejmë realisht. Personi përballë nesh është një i huaj, nuk dimë asgjë domethënëse për ta që të justifikojë thellësinë e ndjenjave që mendojmë se kemi. Në të vërtetë, reagojmë ndaj dy gjërave, tërheqjes fizike dhe një fenomeni psikologjik të quajtur projeksion.
Tërheqja fizike është pjesa më e lehtë për t’u kuptuar. Shohim dikë që na duket tërheqës fizikisht, ndoshta është stili i tyre, besimi në vetvete, mënyra si lëvizin dhe ndiejmë eksitim. Ky eksitim mund të jetë seksual, emocional, apo edhe intelektual, në varësi të mënyrës si e përjetojmë tërheqjen. Por kjo shkëndijë fillestare është plotësisht sipërfaqësore. Ka të bëjë me pamjen e tyre ose mënyrën si paraqiten, dhe ndërsa kjo është e rëndësishme, është larg asaj që dashuria përfshin realisht. Nuk ka lidhje me njohjen e personit tjetër. Dhe po, duhet ta njohim dikë për ta dashur. Dashuria ka të bëjë me një kuptim shumë më të thellë.
Projeksioni psikologjik është një mekanizëm mbrojtës ku individi, në mënyrë të pavetëdijshme, i atribuon ndjenjat, mendimet ose motivet e veta të papranueshme dikujt tjetër. Në kontekstin e “dashurisë me shikim të parë”, mund të projektojmë dëshirat, fantazitë ose idealet tona mbi personin që sapo kemi takuar, duke krijuar një iluzion të një lidhjeje të thellë që në fillim.
Në përmbledhje, ajo që shpesh perceptohet si “dashuri me shikim të parë” është një kombinim i tërheqjes fizike dhe projeksionit të dëshirave tona personale mbi një të huaj. Për të arritur dashurinë e vërtetë, është e nevojshme të njohim dhe të kuptojmë thellësisht personin tjetër, përtej përshtypjeve fillestare dhe projeksioneve tona.
Pjesa më komplekse është projeksioni. Ky është një mekanizëm psikologjik ku në mënyrë të pavetëdijshme, i atribuojmë dëshirat, fantazitë dhe pritshmëritë tona te personi tjetër. Është si të marrësh një kanavacë të bardhë dhe ta pikturosh me të gjitha shpresat dhe ëndrrat e tua, pastaj ta ngatërrosh atë me realitetin. Në këtë mënyrë, nuk e shohim personin për atë që është në të vërtetë; përkundrazi, shohim një version të tyre që përputhet me atë që ne dëshirojmë. Në këtë kuptim, “dashuria me shikim të parë” ka të bëjë më shumë me ne sesa me personin që po projektojmë. Ne krijojmë një version të idealizuar të tyre që përshtatet me fantazinë tonë dhe biem në dashuri me atë, në vend të personit real dhe kompleks që qëndron përpara nesh.
Ky proces shpjegon pse marrëdhëniet që fillojnë me një shpërthim të madh kimie dhe tërheqjeje të menjëhershme shpesh priren të zbehen sapo të vënë këmbën në realitet. Askush nuk mund të përmbushë imazhin që kemi krijuar. Në kontrast, dashuria e vërtetë rritet përmes mirëkuptimit, besimit, përvojave të përbashkëta dhe ndjeshmërisë, asnjëra prej të cilave nuk mund të ndodhë në një takim të rastësishëm ose me një shikim të vetëm.
Sigurisht, ideja e dashurisë me shikim të parë është romantike dhe tërheqëse, por, është në fund të fundit një mit. Ajo që përjetojmë në ato momente është një tërheqje intensive dhe një shpërthim energjie emocionale që ka shumë më tepër lidhje me atë që jemi ne dhe çfarë po kalojmë, sesa me personin tjetër, e lëre më me dashurinë.
Dashuria e vërtetë kërkon kohë, durim dhe gatishmëri për të parë personin tjetër ashtu siç është në të vërtetë, jo si një reflektim i dëshirave dhe fantazive tona./ MensHealth
